Fagpressenytt

- Eg må ha vore mellom fem og ti år då eg gjekk til mora mi og sa at eg skulle bli pelsjegar og ta med pels heim til ho. På den tida budde vi i USA. Då vi skulle tilbake til Norge, var det ei veldig forventning til fjell og natur. Vi reiste heim med Stavangerfjord frå New York til Oslo, eg heldt på å seie Kristiania. Første anløpet var Kristiansand, og då vi segla inn der, var det nokre sandtak bak kaia. Eg stod på ripa og grein «look Mama, can you see the mountains?».
- Den forventninga om natur og fjell må ha vore utruleg sterk.
Stein P. Aasheim er fødd i Trysil og vende tilbake dit i eitt år, før familien flytta til Kolbotn.
- Det året ligg veldig som ein del av fundamentet. Overgangen frå Minneapolis til Trysilelva.
- Eg hugsar ein fisketur med faren min med flugestang oppe i elva, kor det blei mørkt, og det var litt mystikk og spenning.
- Det er berre eit glimt då. Han må stoppe eit sekund. Løfter på brillene. - Det er noko med gamle menn og sentimentalitet.
- Men tilbake til den fisketuren. Når eg fiskar med barnebarnet mitt, eller har opplevingar med barna, det er nokre slike glimt som blir verande og som bidreg til noko seinare. Den fisketuren er ein evigvarande injeksjon som ligg i systemet resten av livet.
Aasheim fortel vidare om å padle ned Glomma i tenåra. Om å bygge stein på stein. Ekspedisjon over Hardangervidda på ungdomsskulen. Ein strabasiøs skitur frå togstasjonen på Lora til Hallingdal for å møte kjærasten. Gamasjane han brukte på turen heng på hytteveggen. Dei laga bestefaren til han av geiteskinn.
Vidare fylgjer ei lang liste turar og ekspedisjonar det knapt er mogleg å halde styr på.
- Om vi tar utgangspunkt i fjell, er det nokre opplevingar som står ut?