Istanbul i Tyrkia:
Over 50 000 menneske er så langt rapporterte døde i det store jordskjelvet i Tyrkia og Syria den 6. februar. Journalistar frå både Tyrkia og utlandet strøymde til jordskjelvområdet for å fortelja heile verda om tragedien.
Uniforum møtte to tyrkiske journalistar etter at dei hadde kome tilbake til heimbyen Istanbul, TV-kjendisen Güldenay Sonumut frå Sky News og den litt ynge frilansjournalisten Nida Kara frå Turkey Recap.
Ti dagar etter jordskjelvet i byane i dei søraustlege delane av Tyrkia kunne Güldenay Sonumut endeleg venda tilbake til husværet sitt i Istanbul. Då hadde ho jobba intenst som TV-produsent for Sky News. Uniforum møter henne på eit handlesenter med verdas dyraste luksusvarer.
PLIKT: - Folket i dette området er no blitt overlatne til seg sjølve. Plikta mi er å dra tilbake og fortelja kva som skjer, lovar Güldenay Sonumut.(Foto: Ola Gamst Sæther)
- Teamet mitt hadde lett tilgang til byen Antakya i den jordskjelvramma regionen Hatay. Eg trur det var unntaket. For eg veit om andre som hadde andre opplevingar til dømes i to av nabobyane. Der er folk meir konservative, og vaktene utanfor teltleirane gav ikkje utanlandske journalistar løyve til å snakka med personane som hadde mista familiemedlemar og hus på grunn av jordskjelvet. Dei måtte gå til guvernørkontoret for å få eit formelt løyve til det, fortel ho.
- Vaktene øydela kameraturstyret
Både Güldenay Sonumut og teamet hennar hadde tyrkiske pressekort i jordskjelvområdet, og derfor gjekk det mykje lettare for dei.
- Sidan me hadde nasjonale pressekort, kunne me gjera det me ville. Me fekk meldingar om kvar me kunne intervjua folk og kvar me kunne stå for å senda rapportar på direkten. I Urfa der me var, hadde me gode arbeidsvilkår. I nokre byar opplevde journalistar og fotografar at vaktene øydela kamerautstyret deira. Dei fleste av dei er frilansarar, så om dei mistar ein dag med jobb, taper dei ei daglønn på det. Nokre spør om lov til å filma på gravplassane, og får nei. Andre går rett dit utan løyve, Og så lenge dei ikkje snakkar tyrkisk, har dei også problem med å gjera seg forstått.
Det har vore så mange tilfelle, fortel ho, at presseorganisasjonen Reporterar utan grenser har laga ein eigen rapport om dette. Som døme peikar Sonumut på at nokre stader kravde dei eit eige dokument frå regjeringa med løyve til å dekkja katastrofen, medan andre stader var det fritt fram for å dekkja det du ville.
MISTA ALT: Mange tusen mista både familiemedlemar og hus i jordskjelvkatastrofen i Tyrkia for ein månad sidan. Desse kvinnene ser på korleis redningsmannskap brukar gravemaskiner på leiting etter døde og overlevande. Biletet er tatt i Hatay-provinsen. (Foto: Güldenay Sonumut)
- Finst eit svært sinne
Journalistane opplevde stor skepsis og mistilli
