- Når vi ser på oss sjølve, aukar medvitet om oss sjølve veldig. Vi blir veldig merksame på korleis vi ser ut og verkar på dei andre. Fokuset blir flytta frå det vi skal snakke om til korleis vi tar oss ut, seier forskar ved Statens arbeidsmiljøinstitutt (STAMI), Jan Olav Christensen til Khrono.
Før det blir slutt på at det er for tidleg å senke skuldrane, korleis skal vi unngå å bli «zoombiar» heile gjengen?
Og korleis går det eigentleg med teaterstudentane?
Spegel, spegel...
Det gjekk ikkje lang tid frå pandemien førte folk til heimekontor før dei første åtvaringane kom frå forskarane om dei uheldige effektane av det digitale arbeidslivet. Jo, heldigvis kan vi halde kontakten i ei krevjande tid, men det kan tappe oss for krefter. Mange har peikt på at vi blir eindimensjonale, at kommunikasjonen manglar subtiliteten, blokkerer kroppsspråket.
I ein av dei første vitskapelege artiklane som går meir systematisk inn i dei psykologiske effektane trekker Stanford-professoren Jeremy Bailenson bokstaveleg tala sjølvbildet som årsaken til kognitiv overbelastning.
På dei fleste plattformene finst den vesle ruta som kontinuerleg sender deg direkte, som viser ditt eige kamerabilde.
- Men dette er ikkje naturleg, seier Bailenson til Stanford News.
- Dersom nokon konstant følgde deg rundt med ein spegel i den verkelege verda, slik at du kunne sjå deg sjølv når du snakka med folk, tok avgjersler, gav tilbakemeldingar, fekk tilbakemeldingar - ja, det ville vere galskap. Ingen ville finne på å gjere det, seier han.
Bailensons peikar på at å stadig sjå på oss sjølve påfører oss stress. Vi betraktar oss sjølve med eit kritisk blikk, og det slit oss ut.
På det vitskapelege planet finst det rikeleg med studiar som underbygger observasjonane til Stanford-professoren.
Narcissus og kosmetisk kirurgi
- Det er ein faktor som kan gjere det veldig slitsamt. For nokon kan det gå ut over sjølvbildet, seier Christensen, STAMI-forskaren.
Vitskapen tangerer også urgamle innsikter om farane ved å bli slukt av si
