Fagpressenytt

Ingrid Winter har vorte professor. Vegen dit har vore humpete, med eit innhald av både New Public Management, FAU-møte, baking av Toro-kaker i det ein eigentleg skulle vore på veg ut av døra til avslutning nummer x, masterstudentar som meiner dei ikkje treng skriva teoridel og ein nabo som deler eit irriterande perfekt liv på ein mammablogg. No har den eldste dottera flytta ut, og korleis går det med resten av familien då?

Ingrid Winter lever berre mellom to permar. Men kvinna bak, Janne Stigen Drangsholt, fortel at det livet Winter lever, ikkje er heilt ulikt hennar eige.

- Eg har eigentleg tenkt at akademia ikkje eignar seg for romanar. Det skjer så mange rare ting der, livet overgår på mange vis kunsten. Men samstundes er akademia ei verd mange tek del i, og det er ei verd som liknar andre. Ein har framandgjering og gjenkjenning på same tid, seier Drangsholt.

Kva skal eg lesa? Alt!

Ho kjenner akademia godt. Janne Stigen Drangsholt har vore tilsett ved Fakultet for utdanningsvitskap og humaniora ved Universitetet i Stavanger sidan 2009 og vart professor i engelsk litteratur i 2019.

Ho underviser unge menneske i litteratur, og har oppdaga at dei ikkje les på same måten som før.

- Eg har fått tilbakemeldingar om at eg ikkje har sagt kva sider av ein roman eg forventar at dei les. Heile, svarar eg då, seier professoren.

- Men eg ser at når eg går skikkeleg gjennom ein tekst, så synest studentane det er kjekt, og dei er ikkje uvillige. Det er likevel slik at ein må tilnærma seg litteraturen på ein annan måte enn før, fordi mange har lese mindre enn tidlegare før dei kjem til oss.

Det uskuldsreine 1990-talet

Drangsholt viser til ein artikkel i The New Yorker, der det kjem fram at talet på studentar som tek mastergrad i engelsk litteratur har gått drastisk ned dei siste åra. Journalisten har snakka med fleire studentar som er interesserte i litteratur, både it