Første steg
31.05.2017
Større vekt på læring treng ikkje innebere mindre leik, men vi pedagogar må vere medvitne på korleis vi møter leik og læring i det daglege.
Barn sin rett til leik er innskriven i FN sin barnekonvensjon, artikkel 31. I ei tid der barnehagen er utsett for større læringstrykk og krav om målbare resultat er det interessant å sjå om omgrepa kan sjåast i samanheng eller må studerast kvar for seg. Kan vi når læringstrykket aukar risikere at læring går på bekostning av den frie leiken?
LÆRINGSMILJØ
Barnehagen vert i dag stilt overfor større krav til læringsresultat, måling og tidleg innsats, noko som aukar presset på barnehagen til å vere ein læringsarena. Det vert likevel for enkelt å hevda at leik og læring ikkje kan sjåast i samanheng. Då tek vi ikkje omsyn til at der skjer mykje utilsikta læring når barn leikar (Brostrøm i Lillemyr 2014; Olofsson 1993, Øhman 2012). Når barn får utvikla gode leikerutinar, vil det vere sannsynleg at dette
også er eit stimulerande læringsmiljø. Men dette fordrar at pedagogen legg til rette for at den gode leiken får utvikla seg. Leiken må kome først, så læringa (Melaas 2013, s. 117).
LÆRER SOSIALE REGLER
Kunsten må vere å leggja til rette for meir fri leik og på same tid sjå den læringa som finst i leiken. Læring skjer i alle situasjonar, og det er ikkje mogleg å føreseie når dei viktigaste læringssituasjonane oppstår (Pålerud 2013, s. 45). Barn lærer til dømes sosiale reglar gjennom leik. Dei lærer og å løyse konfliktar, og det å ta den andre sitt perspektiv (Olofsson 1993, s. 118-120; Ruud 2010, s. 20-22).
Om fokus berre er på læringsresultat og måling, er det klart at læringa vert instrumentell og kan gå på bekostning av leiken. Men om vi tør å sleppe styringa og leggja til rette for meir fri leik, oppstår det kanskje vel så verdifull læring der, som i dei organiserte aktivitetane. (Pålerud 2013, s. 33).
INNHALD SOM DIDAKTISK MÅL
Instrumentell tenking kan vere rimeleg i pedagogisk praksis, men overtramp skjer om vi ikkje erkjenner skiljet mellom instrumentell (teknisk) fornuft og den praktisk-etiske fornu
Gå til medietLÆRINGSMILJØ
Barnehagen vert i dag stilt overfor større krav til læringsresultat, måling og tidleg innsats, noko som aukar presset på barnehagen til å vere ein læringsarena. Det vert likevel for enkelt å hevda at leik og læring ikkje kan sjåast i samanheng. Då tek vi ikkje omsyn til at der skjer mykje utilsikta læring når barn leikar (Brostrøm i Lillemyr 2014; Olofsson 1993, Øhman 2012). Når barn får utvikla gode leikerutinar, vil det vere sannsynleg at dette
også er eit stimulerande læringsmiljø. Men dette fordrar at pedagogen legg til rette for at den gode leiken får utvikla seg. Leiken må kome først, så læringa (Melaas 2013, s. 117).
LÆRER SOSIALE REGLER
Kunsten må vere å leggja til rette for meir fri leik og på same tid sjå den læringa som finst i leiken. Læring skjer i alle situasjonar, og det er ikkje mogleg å føreseie når dei viktigaste læringssituasjonane oppstår (Pålerud 2013, s. 45). Barn lærer til dømes sosiale reglar gjennom leik. Dei lærer og å løyse konfliktar, og det å ta den andre sitt perspektiv (Olofsson 1993, s. 118-120; Ruud 2010, s. 20-22).
Om fokus berre er på læringsresultat og måling, er det klart at læringa vert instrumentell og kan gå på bekostning av leiken. Men om vi tør å sleppe styringa og leggja til rette for meir fri leik, oppstår det kanskje vel så verdifull læring der, som i dei organiserte aktivitetane. (Pålerud 2013, s. 33).
INNHALD SOM DIDAKTISK MÅL
Instrumentell tenking kan vere rimeleg i pedagogisk praksis, men overtramp skjer om vi ikkje erkjenner skiljet mellom instrumentell (teknisk) fornuft og den praktisk-etiske fornu
