Fri tanke
16.08.2021
Før sin siste tur til Afghanistan, skreiv Christian Ytterbøl (45) avskjedsbrev: til kona, dottera, den ufødde sonen sin og resten av den nære familien.
Kona visste ingenting, verken om breva eller testamentet Christian Ytterbøl skreiv i oktober 2009. Dottera var berre to og eit halvt år, og sonen låg i magen til mor. Ytterbøl var sjølv i starten av 30-åra. Han ga konvolutten til sin beste venn.
- Eg visste at sjansen for at eg skulle miste livet var høg, fortel han.
- Men som alle dei andre frivillige i avdelinga, hadde eg akseptert at vi vart sende på dei oppdraga staten meinte det var rett å sende oss på. Familie og barn frigjorde meg ikkje frå den plikta. Som leiar i ei profesjonell avdeling var eg også ein rollemodell. Viss nokon var førebudd på eit slikt oppdrag, var det meg.
I årevis hadde han vore ute som soldat. Først i fredsbevarande styrkar i Bosnia. Så i fredsopprettande styrkar i Kosovo. Så i Afghanistan. Han hadde fått trening i å førebu seg på dei verste situasjonane. Ein del av treninga innebar å ta inn over seg risikoen medan ein framleis var i tryggleik.
- Då eg reiste, følte eg at eg hadde ein total aksept. Eg var ikkje redd for å døy.
EvENTYRLYST
Det var eventyrlysta som først hadde trekt Christian Ytterbøl til militæret. Som barn hadde han sett krigsdramafilmen «Lawrence of Arabia» og fått eit romantisert bilete av krig og soldattilværet. Han hadde også høyrt historier frå bestefaren som var med i slaget ved Fossum bru under andre verdskrig.
Men det var først då han i ungdomstida såg ein avisartikkel om Telemarksbataljonen at han fekk lyst til å begynne i Forsvaret. Han hadde stroke på vidaregåande og var lite interessert i A4-livet. Han begynte i Jegertroppen.
- Plutseleg fann eg noko eg var god på. Og eg opplevde eit heilt fantastisk samhald.
I Jegertenesta har du berre sekken din og utstyret ditt. Du er mykje ute i skogen, der du samlar informasjon om fienden som sendast tilbake til sjefane. Ytterbøl elska det. Døden? Den tenkte ikkje 21 år gamle Ytterbøl på.
- Det handla meir om å bli så god som eg kunne bli.
FØRSTE MØTE MED DØDEN
Det bar ut i verda. 1999: Bosnia. 2000: Kosovo. 2004, 2006 og 2010: Afghanistan.
Han steig stadig i gradene, frå å vere speidar i jegerpatrulje (den som går først og finn vegen, red. anm.), til å bli lagførar for geværlag, livvaktslag, skarp
Gå til mediet- Eg visste at sjansen for at eg skulle miste livet var høg, fortel han.
- Men som alle dei andre frivillige i avdelinga, hadde eg akseptert at vi vart sende på dei oppdraga staten meinte det var rett å sende oss på. Familie og barn frigjorde meg ikkje frå den plikta. Som leiar i ei profesjonell avdeling var eg også ein rollemodell. Viss nokon var førebudd på eit slikt oppdrag, var det meg.
I årevis hadde han vore ute som soldat. Først i fredsbevarande styrkar i Bosnia. Så i fredsopprettande styrkar i Kosovo. Så i Afghanistan. Han hadde fått trening i å førebu seg på dei verste situasjonane. Ein del av treninga innebar å ta inn over seg risikoen medan ein framleis var i tryggleik.
- Då eg reiste, følte eg at eg hadde ein total aksept. Eg var ikkje redd for å døy.
EvENTYRLYST
Det var eventyrlysta som først hadde trekt Christian Ytterbøl til militæret. Som barn hadde han sett krigsdramafilmen «Lawrence of Arabia» og fått eit romantisert bilete av krig og soldattilværet. Han hadde også høyrt historier frå bestefaren som var med i slaget ved Fossum bru under andre verdskrig.
Men det var først då han i ungdomstida såg ein avisartikkel om Telemarksbataljonen at han fekk lyst til å begynne i Forsvaret. Han hadde stroke på vidaregåande og var lite interessert i A4-livet. Han begynte i Jegertroppen.
- Plutseleg fann eg noko eg var god på. Og eg opplevde eit heilt fantastisk samhald.
I Jegertenesta har du berre sekken din og utstyret ditt. Du er mykje ute i skogen, der du samlar informasjon om fienden som sendast tilbake til sjefane. Ytterbøl elska det. Døden? Den tenkte ikkje 21 år gamle Ytterbøl på.
- Det handla meir om å bli så god som eg kunne bli.
FØRSTE MØTE MED DØDEN
Det bar ut i verda. 1999: Bosnia. 2000: Kosovo. 2004, 2006 og 2010: Afghanistan.
Han steig stadig i gradene, frå å vere speidar i jegerpatrulje (den som går først og finn vegen, red. anm.), til å bli lagførar for geværlag, livvaktslag, skarp
