Fagpressenytt

Laumann held til i Tysfjord i Nordland, eit område med både jerv og gaupe. Han fortel om eit enklare liv etter han la om til kjøtfeproduksjon.

- Du veit jo aldri kva som møter deg. Kjem dyra utmagra heim etter å ha mista mor si? Eller kjem mora heim utan lam? Nokre gonger med jurbetennelse og smerter. Det var ikkje godt, seier Per Ivar Laumann.

Kjøtfeproduksjonen har gitt han betre livskvalitet, og betre tid. No driv han steinknuseverk ved sida, og har fått betre økonomi enn for ti år sidan.

I 2015 investerte han i ny driftsbygning for 4,5 mill. kroner. I dag har han 46 Aberdeen Angus mordyr, og skryt uhemma av dei:

- Finst ikkje betre kulturpleiarar enn slikt storfe, hevdar han. Dei kjem seg opp og fram og ned. Og dei et nesten alt, mykje meir enn sauen. Han vil helst berre ha det fine graset, medan ammekua tar for seg av småbjørk, kratt og brennesle - alt går ned.

Laumann meiner det er meir naturleg for ein sauebonde å begynne med ammeku enn det er for ein mjølkebonde å begynne med ammeku.

- Sauebonden og ammekubonden tenker likt, seier han, om drift og fôring og prioriteringar. Mjølkekubonden vil vektleggje mordyret og størst mogleg mjølkeproduksjon. Sauebonden og ammekubonden vil begge ha blikket festa på dyra for best mogleg kjøtkvalitet.

Det er likevel ein ting til han gjerne vil poengtera, når så mykje positivt er sagt:

- Om ein vurderer omlegging frå sau til ammeku, må ein og ta omsyn til auka arealbehov. Ved endra produksjonsform, vil det bli behov for meir grovfôr og areal for å kunne dekke opp same årsverksinntekt, seier Laumann, og legg til:

- Dette er og ei oppgåve for forvaltninga å ta omsyn til dersom omlegging til ammeku skal vurderast som eit mogleg verkemiddel i r