Fagpressenytt

ARKIV: «Er ikkje omorganiseringa av Arkivverket ei intern sak for etaten? » vart eg spurd for ei tid sidan. Svaret mitt var at det kunne ho ha vore. Når det ikkje er slik, er det fordi det ikkje berre handlar om organiseringa av Arkivverket, men også om arkivpolitikk. Og her står forslaget om å avvikle statsarkiva som organisatoriske einingar sentralt.

Riksarkivaren sitt framlegg til ny organisering - AV2020 - inneber at dagens geografiske inndeling blir erstatta av landsomfemnande avdelingar med underliggjande seksjonar, som skal vere uavhengige av geografi og med kvar sin nasjonale leiar. Dei tilsette i Riksarkivet og statsarkiva skal fordelast på seksjonane, som skal ha ansvaret for oppgåver som til dømes tilsyn, dokumentasjonsforvaltning (mellom anna rettleiingstenester), bevaringsvurdering og avlevering, depot, skanning, tilgjengeleggjering og brukartenester. Av seksjonane er det berre depot og brukartenester som skal ha tilsette ved alle arbeidsstadar - noko som inneber at fleire av dei noverande statsarkiva ikkje lenger skal drive rettleiing eller tilsyn, og heller ikkje har fullmakt til å ta imot større avleveringar av privatarkiv.

Då AV2020 foreslo at det regionale leiarnivået - statsarkivarane - skulle fjernast, skapte dette på den eine sida frykt for at dette ville føre til ei forvitring av institusjonskompetansen, og til svekt kompetanse om arkivbestanden førte til dårlegare brukarsørvis. På den andre sida - og her kjem arkivpolitikken inn for fullt - er det openbert at bortfall av regional leiarskap vil føre til store endringar i samarbeidet med andre aktørar i det regionale arkivlandskapet. Og det som la skam til skade, var at denne