Fagbladet
27.06.2022
Eit søksmål frå ei fagforeining kan gjere at Anne-Lise Vang blir tvinga til å selje heimen. Skjer det, vil ho få rundt 300.000 kroner. Naboen som har lik leilegheit, vil få rundt tre millionar kroner.
A nne-Lise Vang er 55 prosent ufør, utdanna lektor og har prosjektjobb ut juni. Ho bur sentralt i Bergen i ei leilegheit ho ønskar å pusse opp.
- Eg veit verkeleg ikkje korleis det skal gå. Ikkje berre må eg ut av heimen min, men eg anar ikkje korleis eg skal få det til å gå rundt. Eg trur det blir økonomisk ruin, seier Vang.
Ho og rundt 50 andre i arbeidarleilegheitene i Trikkebyen er i same situasjon. Dei eig leilegheiter til ein anslege verdi frå to-tre millionar og oppover, men risikerer å sitte igjen med berre 10 prosent av salssummen. Og dei kan bli tvinga til eit sal om dei tapar i retten i høst.
VISSTE IKKJE AT DEI EIGDE
Fram til 2011 trudde alle som budde i Trikkebyen at dei leigde, ikkje eigde.
Korfor? Trikkebyen er eit bustadaksjeselskap. Husa blei bygd i 1913 for å gje rimeleg bustad til fagorganiserte trikkearbeidarar. Buretten fekk dei ved å kjøpe ein A- eller B-aksje i A/S Bergens Sporveisfunksjonærers byggeselskap, til ein pris frå 10 til 2000 kroner. Det ga burett. Om dei flytta, selde dei aksjen tilbake til styret i selskapet til same pris - det sto i vedtektane til selskapet. Etter kvart som nye flytta inn, vart det tilfeldig kven som fekk A- eller B-aksje.
I ei gransking for byggeselskapet i 2013 kom derimot advokat Hogne Sandanger fram til at bebuarane i Trikkebyen juridisk sett var eigarar, og kunne selje leilegheitene fritt til marknadspris. Vedtektspunktet om at aksjane måtte tilbake til selskapet ved flytting, var ulovleg. Då blei det konflikt.
Konflikten skyldes mellom anna at Bergen Sporveisfunksjonæreres forening, som eig 15 prosent av aksjane, men ingen burett, krev sin del av verdiane
Gå til mediet- Eg veit verkeleg ikkje korleis det skal gå. Ikkje berre må eg ut av heimen min, men eg anar ikkje korleis eg skal få det til å gå rundt. Eg trur det blir økonomisk ruin, seier Vang.
Ho og rundt 50 andre i arbeidarleilegheitene i Trikkebyen er i same situasjon. Dei eig leilegheiter til ein anslege verdi frå to-tre millionar og oppover, men risikerer å sitte igjen med berre 10 prosent av salssummen. Og dei kan bli tvinga til eit sal om dei tapar i retten i høst.
VISSTE IKKJE AT DEI EIGDE
Fram til 2011 trudde alle som budde i Trikkebyen at dei leigde, ikkje eigde.
Korfor? Trikkebyen er eit bustadaksjeselskap. Husa blei bygd i 1913 for å gje rimeleg bustad til fagorganiserte trikkearbeidarar. Buretten fekk dei ved å kjøpe ein A- eller B-aksje i A/S Bergens Sporveisfunksjonærers byggeselskap, til ein pris frå 10 til 2000 kroner. Det ga burett. Om dei flytta, selde dei aksjen tilbake til styret i selskapet til same pris - det sto i vedtektane til selskapet. Etter kvart som nye flytta inn, vart det tilfeldig kven som fekk A- eller B-aksje.
I ei gransking for byggeselskapet i 2013 kom derimot advokat Hogne Sandanger fram til at bebuarane i Trikkebyen juridisk sett var eigarar, og kunne selje leilegheitene fritt til marknadspris. Vedtektspunktet om at aksjane måtte tilbake til selskapet ved flytting, var ulovleg. Då blei det konflikt.
Konflikten skyldes mellom anna at Bergen Sporveisfunksjonæreres forening, som eig 15 prosent av aksjane, men ingen burett, krev sin del av verdiane
